Biskup, co wyprzedzał sobór

W Dzień Zaduszny (2.11.2014 r.) mija 
34. rocznica śmierci 
sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego.


Jego życie i posługa przypadły w czasach gomułkowskiej i gierkowskiej walki z Kościołem. „Swoją heroiczną postawą pasterza wiernego i niezłomnego bp Piotr zyskał szacunek wielu ludzi i stał się niedoścignionym wzorem miłości Boga, Kościoła i drugiego człowieka” – napisał we wstępie do książki bp Henryk Tomasik.
 Autorem publikacji jest 
ks. Radosław Kacprzak, doktor homiletyki, wykładowca w radomskim Wyższym Seminarium Duchownym i kapelan Mazowieckiego Szpitala Specjalistycznego w Radomiu. Będąc specjalistą w dziedzinie przepowiadania, przebadał działalność kaznodziejską bp. Gołębiowskiego, starając się pokazać jej źródła.

Potrzeba sporo trudu, by przedrzeć się przez specjalistyczne analizy prowadzone w dalszych rozdziałach publikacji. Ale tym, co ułatwia lekturę, jest jej pierwszy rozdział, w którym ks. Kacprzak ukazał kontekst historyczno-społeczny działalności duszpasterskiej pasterza, którego nie lubiły władze komunistyczne – nie dały mu pozwolenia na wyjazd na obrady Soboru Watykańskiego II i nigdy nie zatwierdziły go jako ordynariusza sandomierskiego.
A tymczasem „biskup Piotr Gołębiowski wyprzedzał nauczanie soborowe o korzystaniu z Pisma Świętego, jako podstawowego źródła przepowiadania. W szerokim zakresie korzystał również z Tradycji i Magisterium Kościoła, a także wykorzystywał znaki czasu charakterystyczne dla współczesnej mu epoki” – napisał w recenzji ks. prof. dr hab. Władysław Głowa.
Ks. Radosław Kacprzak, 
Źródła przepowiadania w praktyce kaznodziejskiej sługi Bożego 
biskupa Piotra Gołębiowskiego 
(1957–1980), 
Radom 2014.


źródło: Gość Radomski 44/2014

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz