Odczytując Ewangelię wraz ze Sługą Bożym Biskupem Piotrem

Jedyne Źródło prawdziwego Szczęścia

„Ewangelia św[ięta] opowiadając o cudownym rozmnożeniu przez Chrystusa Pana chleba i nakarmieniu nim wielotysięcznej rzeszy wskazuje na źródło radości w Kościele. Źródłem tym – Jezus Chrystus, który, jak niegdyś na żydowskiej ziemi zaspokoił głód łaknącego tłumu, podobnie stale w Kościele zasyca głód milionowych rzesz wiernych, karmiąc je Najświętszym swym Ciałem.
Przez cud rozmnożenia chleba Chrystus Pan przygotował umysły swych uczniów i ludu do przyjęcia niepojętej tajemnicy Przenajświętszego Sakramentu […]. Silnie podkreśla Pan Jezus, że Jego Ciało jest pokarmem. Stąd wiemy, że czym jest chleb powszedni dla ciała, tym – Komunia św[ięta] dla duszy. Ta wielka jednak zachodzi różnica, że zwykły pokarm przemienia się w nasze ciało, natomiast Najśw[iętszy] Sakrament nas przemienia w Chrystusa. Poza tym, znajdziemy wiele podobieństwa między zwykłym, a eucharystycznym pokarmem. Dobrze rozumiemy, że tylko ludzie żywi zdolni są przyjmować pokarm, boć trupom nikt pożywienia nie daje. I Najświętsze Ciało Chrystusowe ten tylko godnie pożywać może, kto żyje życiem łaski, które z grzechem ciężkim, choćby tylko jednym, pogodzić się nie da. Św. Paweł energicznie upomina: «Niechajże doświadczy samego siebie człowiek», niech najpierw zatroszczy się o czyste sumienie, o miłość w swym sercu, a dopiero wtedy będzie mógł spokojnie przystąpić do Stołu Pańskiego. Codzienny pokarm podtrzymuje nasze słabe siły, zachowuje życie, naprawia poniesione przez organizm straty, daje zadowolenie. Komunia św[ięta] rodzi podobne owoce w duszy. Przede wszystkim wzmacnia duszę. Ile to obowiązków ciąży na nas, ile trudności i przeszkód piętrzy się przed nami w dążeniu do nieba!

Dusza pozostawiona samej sobie upadłaby pod tym ciężarem. Zasilona Komunią św[iętą] zdolna jest pokonać wszelakie trudności i zdobyć się na największą ofiarę, choćby z życia swego, jak to czynili św[ięci] Męczennicy.

Po wtóre Komunia św[ięta] zachowuje, owszem, nieustannie pomnaża życie Boże w duszy. Sam Chrystus Pan powiedział: «Kto pożywa Ciała mego… ma żywot wieczny». Im z większą żarliwością zbliżać się będziemy do Stołu Pańskiego, tym obficiej życie Boże mieć będziemy w sobie.

Po trzecie Komunia św[ięta] przywraca nam utracone duchowe siły. Codzienne uchybienia, zwane powszednimi grzechami, ostudzają nasz zapał w służbie Bożej. Komunia św[ięta] gładzi te grzechy, a przez to rozpala w duszy żar miłości Boga i bliźniego.

Wreszcie Komunia św[ięta] opromienia dusze prawdziwą radością, gdyż nas jednoczy z Panem Bogiem, jedynym źródłem prawdziwego szczęścia.”

Sługa Boży Bp Piotr Gołębiowski

„Siewca Prawdy” 2(1932) nr 10, s. 2