Ks. P. Gołębiowski (drugi z prawej w dolnym rzędzie) w gronie mieszkańców Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie |
Ksiądz!
W 1923 r. alumn Piotr Gołębiowski został wysłany na studia do Rzymu. Na wakacje po pierwszym roku studiów powrócił do Polski. Oprócz zasłużonego odpoczynku przygotowywał się wówczas i przeżył jedno z ważniejszych wydarzeń w swym życiu.
Na mocy dyspensy papieskiej od braku wymaganego wieku do święceń kapłańskich, 12 października 1924 r., w uroczystość odpustową bł. Wincentego Kadłubka, w katedrze sandomierskiej otrzymał święcenia kapłańskie z rąk bp. Pawła Kubickiego – biskupa pomocniczego diecezji sandomierskiej.
W 1974 r. na złoty jubileusz kapłaństwa bł. Paweł VI pisał do Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego: „Znamy dokładnie Twoją niestrudzoną gorliwość; zawsze pilnie pracowałeś i nadal z tą samą gorliwością pracujesz, bylebyś, jak tego domaga się urząd biskupi, zapewnił powierzonym Twojej pieczy pasterskiej wiernym to wszystko, co jest konieczne do wzmożenia życia chrześcijańskiego i widział zawsze ich wyraźny postęp duchowy. Masz przeto, Czcigodny Bracie, już swoje osiągnięcia; i gdy rozważysz i ocenisz to wszystko, coś pełnił jako nakazy Świętego Kościoła w ciągu swoich długich lat kapłańskich, wówczas odezwie się uczucie, aby złożyć Panu Bogu, dawcy wszelkiego dobra, jak najgorętsze dziękczynienia”.
Świadectwo święceń |
Zapis bp. P. Kubickiego w "Księdze czynności biskupich" |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz