Szósta rocznica śmierci

Śp. Ksiądz Prałat Stanisław Makarewicz

(+ 19 listopada 2009 r.)

Dziś przypada szósta rocznica śmierci śp. Ks. Prał. Stanisława Makarewicza, postulatora procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego, a następnie wicepostulatora procesu na etapie rzymskim.

Ks. Stanisław Makarewicz urodził się 11 maja 1940 r. w Sandomierzu. Gdy miał 12 lat po raz pierwszy spotkał Ks. Piotra Gołębiowskiego, któremu później codziennie służył do Mszy świętej. Wspominając tamten czas, pisał o dzisiejszym Słudze Bożym powracającym wówczas po latach posługi duszpasterskiej do stolicy diecezji: „Powracał w atmosferze ogromnej życzliwości. Mówiono wokół, że przychodzi człowiek dobry, święty kapłan. Właściwie nikt nie mówił inaczej. Z zaciekawieniem patrzyłem na nowego księdza, który codziennie bardzo stawał się «mój»”.

Święcenia kapłańskie Ks. Stanisław Makarewicz otrzymał 8 czerwca 1963 r. z rąk Bp. Piotra Gołębiowskiego. Był wikariuszem w parafii Sławno koło Opoczna, a następnie w parafii św. Teresy od Dzieciątka Jezus w Radomiu. Odbył studia z historii sztuki w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które uwieńczył doktoratem. Był wybitnym specjalistą z zakresu epoki Jagiellonów. W czasie studiów doktoranckich posługiwał duszpastersko w parafii Wszystkich Świętych w Starachowicach, a później w Opocznie. W 1975 r. został mianowany wikariuszem parafii Najświętszego Serca Jezusowego w Radomiu. Zorganizował nową parafię pw. św. Stefana na radomskim osiedlu Idalin, której został pierwszym proboszczem. Wybudował tam kościół wzorowany na rzymskiej bazylice Matki Bożej na Zatybrzu – tytularnej bazylice kard. Stefana Wyszyńskiego.

Pełnił wiele funkcji w diecezji. Był na przykład wykładowcą historii sztuki i konserwacji zabytków w Wyższym Seminarium Duchownym w Radomiu, diecezjalnym konserwatorem zabytków, dyrektorem oddziału diecezjalnego Komisji Charytatywnej Konferencji Episkopatu Polski, a następnie też Caritas Diecezji Radomskiej, wicepostulatorem procesu beatyfikacyjnego męczenników czasu II wojny światowej, był wreszcie postulatorem procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego, a po złożeniu akt w Watykanie mianowany został wicepostulatorem. Należał do Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie.

Dbał o utrwalanie pamięci i kultu Sługi Bożego Prymasa Tysiąclecia i Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego. Jan Paweł II obdarzył go godnością kapelana Jego Świątobliwości (prałata).

Zmarł 19 listopad 2009 r. w swoim mieszkaniu. Pochowany został w grobie rodzinnym, na cmentarzu katedralnym w Sandomierzu.

Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie,

a światłość wiekuista niechaj mu świeci.

Niech odpoczywa w pokoju wiecznym.

Amen.