Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym

Jezus Chrystus stał się nam Samarytaninem

„W słowach dzisiejszej Ewangelii św[iętej] znajdujemy odpowiedź na pytanie najważniejsze dla człowieka: co czynić, aby osiągnąć żywot wieczny? To pytanie postawił uczony żydowski i sam odpowiedział na nie słowami Pisma św[iętego]: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, a swego bliźniego jak siebie samego». Pan Jezus pochwalił odpowiedź uczonego Żyda, zachęcając do praktykowania w życiu dwóch przykazań miłości.
Wówczas uczony drugie stawia pytanie: kto jest bliźnim? Tym razem Chrystus Pan odpowiada, przytaczając wzruszającą przypowieść o miłosiernym Samarytaninie. Myśl główna przypowieści zaznacza się wyraźnie: bliźnim jest każdy bez wyjątku człowiek. Mniejsza, jakim mówi językiem, do jakiego należy państwa, jakiej jest rasy, jakich przekonań, to, że jest człowiekiem wystarcza, aby uważać go za swego bliźniego, darzyć go miłością, śpieszyć mu w razie potrzeby z pomocą. Przypowieść o Samarytaninie silnie podkreśla ewangeliczne prawo, na mocy którego, ten z ludzi na większą zasługuje uwagę i miłość, kto więcej cierpi. Taką zasadą kierował się w życiu P[an] Jezus. Ojcowie Kościoła w obrazie Samarytanina z przypowieści widzą słabe zaledwie odbicie tego miłosierdzia, jakie Chrystus Pan okazał ludzkości, jęczącej w niewoli pierworodnego grzechu. Wzruszony do głębi swego Najśw[iętszego] Serca niedolą rodzaju ludzkiego, Jezus Chrystus nie szczędzi trudu, nie żałuje potu i krwi dla zbawienia naszego, stając się nam Samarytaninem, niedościgłym w swoim miłosierdziu i poświęceniu”.

Sł. B. Bp P. Gołębiowski

„Siewca Prawdy” 2(1932) nr 32, s. 2

10 VII 2016 r.