Idziemy jego śladami…

Testament Biskupa – „Maryja nasza nadzieja!”

(2 II 1979 r.)

W święto Ofiarowania Pańskiego – 2 lutego 1979 r. Sługa Boży sporządził swój Testament. Pisał w nim:

„Pamiętając na niepewność dnia ani godziny, kiedy Pan Bóg raczy mnie powołać do wieczności, w 77 roku życia, w obliczu śmierci wyrażam Panu Bogu w Trójcy Św[iętej] Jedynemu gorącą wdzięczność za dar wiary i chrztu św[iętego], za wezwanie mnie niegodnego do szeregu kapłanów i biskupów. Umierać pragnę w wierze św[iętej] rzymskokatolickiej, wpajanej mi przez religijnych rodziców i zacnych kapłanów, których spotykałem na drodze swego życia. Chcę do ostatniego tchu trwać w synowskiej łączności z Ojcem Św[iętym] i z Ks. Kardynałem Prymasem, w jedności z Episkopatem Polski. Kończąc 75 lat życia, na ręce Ks. Prymasa złożyłem pisemną prośbę do Ojca Św[iętego] o zwolnienie mnie z obowiązków administratora apostolskiego diecezji sandomierskiej. Prośba ta nie została wysłuchana. W sprawie pogrzebu wyrażam życzenie, by nie głoszono przemówień, lecz zamiast nich odmówiono różaniec św[ięty] oraz aby zwłoki zostały przewiezione do Jedlińska i złożone w grobowcu, w którym spoczywają moi rodzice. […] Wszystkich, którym wyrządziłem jakąś przykrość najpokorniej przepraszam. Życzliwych proszę o modlitwę. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus. Niech będzie coraz więcej wielbiona i miłowana Niepokalana Boża Rodzicielka, Maryja nasza nadzieja!”.

Dziś Sługa Boży bp Piotr Gołębiowski zachęca i nas

do pełnego miłości wyznania:

„Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.

Niech będzie coraz więcej wielbiona i miłowana

Niepokalana Boża Rodzicielka, Maryja nasza nadzieja!”.