Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym

Odpowiedzialność przed Bogiem

„Te kilka wierszy Ewangelii św[iętej], wyznaczonej na dzisiejszą niedzielę, zawiera wskazania, jakie na początku swej działalności publicznej, wypowiedział Pan Jezus do zebranych tłumów. Uderza nas nadziemska powaga przemawiającego Chrystusa Pana. Kiedy prorocy przypominali Żydom prawa Boże, wówczas zastrzegali się wyraźnie, że nie we własnym przemawiali imieniu, lecz – Bożym. Zwykle zaczynali swoje przemówienia od słów: «To mówi Pan»”. Boski nasz Zbawiciel nie czyni podobnych zastrzeżeń. Własną powagą udoskonala prawo Starego Przymierza, rozpoczynając siejbę szczytnych zasad ewangelicznych uroczystym i wiele mówiącym wstępem: «A ja wam powiadam».
Znać z tego krótkiego zdania, że przemawia tu sam Pan Bóg. Ten, który wlał w ludzkie serca prawo, sumieniem zwane, dobitnie poznające, co czynić, czego unikać należy; Ten, który na dwu kamiennych tablicach wypisał 10 Przykazań i podał ludzkości za drogowskaz życia; Ten sam Bóg, objawiony światu w ludzkim ciele, rzuca podwaliny pod gmach Nowego Przymierza, opartego na Ewangelii, łasce i miłości.

Faryzeusze nadużyli przepisów St[arego] Zakonu: przestrzegając litery prawa, zatracili ducha. To ich zabiło. Wytworzyła się bowiem w życiu faryzeuszy sprawiedliwość pozorna, od oka ludzkiego, która stanowiła błyszczącą pokrywę wewnętrznej pustki, a nierzadko nawet zgnilizny moralnej. Chrystus Pan w ostrych słowach piętnował obłudną sprawiedliwość faryzejską, nawoływał zaś do rzetelnej cnoty, sięgającej korzeniami głębin ludzkiego serca. Nie wystarczy dbać tylko o zewnętrzne objawy dobrego życia, przede wszystkim należy zatroszczyć się o wewnętrzne usposobienie duszy: o myśli i pragnienia, zasady i przekonania, aby one były zdrowe, to jest dostosowane do myśli i woli Bożej. Podstawą wewnętrznej sprawiedliwości człowieka jest pamięć na odpowiedzialność jego przed Bogiem.”

Sł. B. Bp P. Gołębiowski

„Siewca Prawdy” 2(1932) nr 25, s. 2

12 II 2017 r.