Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym

Święty Józefie, uproś nam dar modlitwy!

„Ewangelia św. nazywa Józefa, Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i przybranego Ojca Jezusa Chrystusa, mężem sprawiedliwym. Jak głęboka jest treść tego przymiotu! Oznacza on nie tylko człowieka prawego, uczciwego w obcowaniu z bliźnimi, lecz również tego, kto stale trwa w przyjaźni z Panem Bogiem i prowadzi życie święte, oparte na pełnieniu woli Bożej. Taka postawa szczerej przyjaźni i czystej miłości cechowała stale św. Józefa wobec Pana Boga.
Wyrazem tej postawy była modlitwa, której oddawał się św. Józef, aby wielbić Imię Boże, dziękować Najlepszemu Ojcu za użyczone dobrodziejstwa i łaski, prosić Go o potrzebne pomoce. Jak pobożne rodziny izraelskie, podobnie Święta Rodzina z Nazaretu zanosiła do Boga wspólną modlitwę. Przewodniczył w niej św. Józef, jako głowa Świętej Rodziny. Pismo święte ukazuje także św. Józefa na modlitwie w Świątyni Jerozolimskiej z racji Ofiarowania Chrystusa Pana, czy uroczystości Paschy. To dowodzi, że św. Józef cenił modlitwę publiczną i brał w niej udział, według obowiązujących przepisów Prawa.

Przykład św. Józefa niech będzie dla nas wezwaniem do modlitwy. Ojciec Święty Paweł VI, który w swoich przemówieniach często przypomina potrzebę i obowiązek modlitwy, wyraził się, że «Kościół jest społecznością ludzi, którzy się modlą. I jeśli chcemy wiedzieć, co głównie czyni Kościół, to będziemy świadomi, że Kościół modli się i jest szkołą modlitwy».

Wpatrzeni w postać św. Józefa, idźmy do tej szkoły po naukę! Pielęgnujmy osobistą modlitwę, aby codziennie ożywiała naszą wiarę. Zaprowadzajmy i podtrzymujmy wspólną modlitwę w naszych domach rodzinnych, które według życzenia Soboru Watykańskiego II powinny stać się żywymi świątyniami Bożymi, «małymi Kościołami». W niedziele i święta nie żałujmy czasu ani trudu, aby wziąć udział świadomy i czyny w Ofierze Mszy świętej. Święty Józefie, uproś nam dar modlitwy!”

Sł. B. Bp P. Gołębiowski

Odezwa na miesiąc marzec 1975 r.

20 III 2017 r.