Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym

Pójdźmy do Chrystusa!

„Kościół pragnie przyprowadzić nas wszystkich do stóp Najświętszego Sakramentu, abyśmy pokłonili się utajonemu Bogu; – pragnie nas zgromadzić przy suto zastawionym stole Pańskim, abyśmy zasileni Eucharystycznym «Chlebem mocnych», mieli siłę zdążać na ucztę niebiańską. Niepojęta miłość Boża, przedziwna hojność Kościoła, a dla nas wielka w tym kryje się łaska nieba i niczym nie zasłużony zaszczyt.

Pójdźmy przeto «z prawdziwym sercem, w zupełności wiary» na Ucztę świętą, zawierającą wszelką rozkosz w sobie! Pójdźmy do Chrystusa Utajonego w Przenajświętszym Sakramencie! Nie szukajmy wymówek. Nie kierujmy się fałszywą ambicją, powstrzymującą nas od zbliżenia się do Najświętszego Sakramentu, jakby to zbliżenie ujmą dla nas było; ani powodujmy się przywiązaniem do przemijających dóbr ziemskich, boć nie mogą one nawet z porównanie iść z bogactwami ducha, jakimi nas darzy Eucharystia; ani dajmy się uwieść przelotnym przyjemnościom zmysłów, budzącym niesmak i gorycz w sercu, zamiast czystej radości, jaką znajdujemy w Sakramencie Ołtarza. Dzisiejsze czasy, tak twarde dla wielu, nakazują z konieczności oderwanie się od ziemskich spraw, aby z większą swobodą i usilniejszym staraniem oddać się sprawie uświęcania duszy, dźwigania jej na wyżyny nadprzyrodzonego życia. Stanie się to dzięki Chrystusowi Utajonemu w Przenajświętszym Sakramencie. Pójdźmy do Niego! […]

W podniosłych dniach oktawy Bożego Ciała, w ciągu całego miesiąca czerwca ożywiajmy w sobie wiarę w Najświętszy Sakrament, zwiększajmy naszą ku Niemu cześć, uwielbienie, miłość. Często, bodaj codziennie, w gorącości ducha zasilajmy się Ciałem Niepokalanego Baranka, aby przez to «podnieść się do wyżyn życia nadprzyrodzonego» i przygotować się na obfitującą w radości wieczerzę w przybytkach niebiańskich”.

Sł. B. Bp P. Gołębiowski

„Siewca Prawdy” 2(1932) nr 22, s. 2

15 VI 2017 r.