„Okres Wielkiego Postu w szczególny sposób wymaga od nas modlitwy pokornej, ufnej i żarliwej. Podczas modlitwy Pan nasz Jezus Chrystus przemienił się wobec wybranych apostołów na górze Tabor. I w nas dokona się duchowa przemiana szczera i trwała, jeśli w skupieniu rozmawiać będziemy z Najlepszym Ojcem. Wszak Jezus zapewnia: «Ojciec wasz, który jest w niebie, da to co dobre tym, którzy Go proszą» (Mt 7,11). Modlitwa nabiera mocy z naszego zjednoczenia z Jezusem Chrystusem. To zaś zjednoczenie zaznacza się najwyraźniej, gdy świadomie i czynnie uczestniczymy w Ofierze Mszy świętej, w której uobecnia się tajemnica wielkanocna śmierci i zmartwychwstania Pana naszego, oraz bije źródło życia wiecznego, wszelkich łask i błogosławieństw. W dniach Wielkiego Postu z ufnością otaczajmy ołtarz Pański, śpieszmy na Mszę świętą, nie tylko w niedzielę, lecz i w dni powszednie, o ile na to pozwalają warunki życia i pracy. Wielkopostne nabożeństwa: Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale pozwolą nam głębiej poznać Ofiarę Chrystusową. Poprowadzą nas śladami Cierpiącego Zbawiciela, rozbudzą ku Niemu miłość, pełną gotowości do poświęcenia i ofiary w służbie Panu Bogu i bliźnim”.
Sł. B. bp Piotr GołębiowskiList Pasterski na Wielki Post w 1979 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz