Z Maryją w herbie

 

Zwycięstwo Niepokalanej

„Pośród adwentowej tęsknoty za przyjściem Chrystusa Pana przeżywamy radosną uroczystość Niepokalanego Poczęcia Maryi. Jest to pierwsze walne zwycięstwo odniesione przez Maryję nad odwiecznym wrogiem ludzi.

Zapowiedział je Pan Bóg, kiedy po upadku pierwszych ludzi, zwrócił się do szatana w mocnych, jak grom słowach: «Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie i niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę» (Rdz 3,15).

Wspaniała ta obietnica  nasuwa niejedno pytanie. Kiedy spełni się zapowiedź Boża? Która z niewiast będzie szczęśliwą pogromicielką szatana i jego dzieła? W jaki sposób dokona się zwycięstwo niewiasty i błogosławionego jej potomstwa?

Odpowiedź na te pytania przyniosła pierwsza chwila życia Maryi, Jej Niepokalane Poczęcie.

Dla milionów i miliardów ludzi początek życia łączy się z twardą niewolą pod panowaniem szatana i grzechu. Najświętsza Maryja Panna, na mocy szczególnego przywileju Bożego, stanowi wyjątek. Na progu swego życia odnosi zupełne zwycięstwo nad potęgami kłamstwa i złości. Szatan ani przez chwilę nie ma nad Nią władzy. Grzech w niczym nie przyćmił piękności duszy Maryi. Kto wypowie w jak niezwykłych blaskach Bożej Mądrości, Potęgi i Miłości dokonało się zwycięstwo Niepokalanej Dziewicy? Trzeba wniknąć w tajniki Jej duszy przeczystej, tak hojnie wyposażonej w nadprzyrodzone dary przez Najwyższego Pana. […]

Zwycięstwo Niepokalanej jest zapowiedzią dalszego triumfu  prawdy nad kłamstwem, dobrego nad złem, sprawiedliwości nad nieprawością, miłości nad samolubstwem. […]

Ale to – nie wszystko. Zwycięstwo Niepokalanej Dziewicy ponawia się codziennie w twym sercu, ile razy, wsparty Bożą mocą, opierasz się poruszeniom pychy, chciwości, lenistwa, samolubstwa, aby coraz wyżej i wyżej wspinać się na szczyty oddania się całopalnego Panu Bogu i bliźnim z najczystszej miłości, za cenę poświęcenia samego siebie.

Co za piękny, porywający urokiem świat, ukryty we wnętrzu duszy, to ciągłe dążenie w górę  śladami Niepokalanej Matki! Zwycięstwo naprawdę godne pożądania i wysiłku! […]

Niech w nas i przez nas Niepokalana odnosi zwycięstwa!”.

Sługa Boży Bp Piotr Gołębiowski

„Kółko Różańcowe” 38(1947), s. 242-243

Matko Odkupiciela, z niewiast najsławniejsza,

Gwiazdo morska, do nieba ścieżko najprościejsza,

Tyś jest przechodnią bramą do raju wiecznego,

Tyś jedyną nadzieją człowieka grzesznego.

Racz podźwignąć, prosimy, lud upadający,

W grzechach swych uwikłany, powstać z nich pragnący.

Tyś cudownie zrodziła światu Zbawiciela,

Tyś sama wykarmiła Twego Stworzyciela.

Panno przedtem i potem z świata podziwieniem,

Uczczona Gabriela wdzięcznym pozdrowieniem;

Racz się wstawić, o Panno, za nami grzesznymi,

Ratuj nas, opiekuj się sługami Twoimi.

Boże, Ty przez Niepokalane Poczęcie Najświętszej Dziewicy przygotowałeś swojemu Synowi godne mieszkanie † i na mocy zasług przewidzianej śmierci Chrystusa zachowałeś Ją od wszelkiej zmazy, * daj nam za Jej przyczyną dojść do Ciebie bez grzechu. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Sługo Boży Biskupie Piotrze, wstawiaj się za nami!