Publikacje o Słudze Bożym

Pierwsza publikacja o Biskupie Piotrze Gołębiowskim

Odpowiadając na nadsyłane pytania i prośby, zamieszczać będziemy informacje o publikacjach dotyczących Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego, jak też – w późniejszym czasie – jego bibliografię podmiotową i przedmiotową, o co prosiły osoby przygotowujące prace naukowe dotyczące Sługi Bożego.

Pierwszą publikacją, która ukazała się już w następnym roku po śmierci Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego była niewielka książeczka, licząca zaledwie 8 stron, autorstwa ks. prał. Tadeusza Wójcika pod tytułem „Wspomnienie o Ks. Biskupie Piotrze Gołębiowskim”.

Już na początku omawianej pozycji – raz jeszcze warto podkreślić: pisanej tuż po śmierci Sługi Bożego – autor pisał o nim: „Był wyjątkowo dobrym pasterzem, odznaczającym się niezwykłą prawością charakteru, otoczony opinią świętości, bezgranicznie miłujący Boga, Matkę Najświętszą, Kościół i powierzone sobie dusze. Był to człowiek wielkiej wiary, o miłującym sercu, kapłan rozmodlony, tytan pracy, prawdziwy ojciec dla wszystkich oraz męczennik. Zdobył sobie u wszystkich, którzy go znali, podziw i uznanie dzięki swojej wielkiej odwadze, pokorze, skromności, pobożności, cierpieniu, gorliwości, bezinteresownym i sprawiedliwym traktowaniem wszystkich. Cechowała go również całkowita, bez najmniejszego wahania uległość względem Stolicy Apostolskiej” (s. 1). 

Za Bp. Piotrem Gołębiowskim idzie ks. Prał. Tadeusz Wójcik

Autor – ks. prał. Tadeusz Wójcik urodził się w 1935 r. w Radomiu. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1958 r. Posługiwał jako wikariusz w Przedborzu, w parafii św. Michała Archanioła w Ostrowcu Świętokrzyskim i w Iłży. Od 1965 posługiwał w parafii Wierzbica, w bardzo trudnym okresie jej dziejów. W 1967 r. rozpoczął studia w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Od 1968 r. rozpoczął pracę w Kurii Diecezjalnej w Sandomierzu i wykłady w sandomierskim seminarium duchownym. Był kapelanem bp. Piotra Gołębiowskiego, a po jego śmierci, został w 1981 r. proboszczem parafii Skaryszew. Zmarł w 1990 r.

Ks. prof. Józef Krasiński pisał o nim: „Był ogromnie ceniony przez Bpa Piotra, który liczył się stale z jego postawą i radą, a ks. Tadeusz otaczał Biskupa Piotra czułą opieką w czasie jego wyjazdów pasterskich, a zwłaszcza w chorobie. […] Niezwykły szacunek i miłość wobec Biskupa Piotra ze strony ks. Tadeusza przeszły poza grób. Po śmierci Administratora Apostolskiego ks. Tadeusz był pierwszym, który zaczął zbierać materiały i dokumentację dotyczącą postaci świetlanego Pasterza podzielając przekonanie o heroiczności jego cnót i rychłym podjęciu starań w kierunku beatyfikacji. […] Ks. prał. Tadeusz Wójcik od początku swej pracy w Skaryszewie czuwał, by stale były odmawiane w kościele modły o beatyfikację sandomierskiego Pasterza”.

T. Wójcik, Wspomnienie o Ks. Biskupie Piotrze Gołębiowskim,

Rzym 1981, ss. 8.

Zapraszamy, zobacz też ostatnie posty:

1) Modląc się u grobu wzoru kapłana (WEJDŹ).

2) Myśli na dziś (WEJDŹ).

3) Prosimy, pomódl się z nami o uzdrowienie Moniki (WEJDŹ).

4) Prymas Wyszyński: Ks. Gołębiowski jest najbardziej wartościowym kandydatem (WEJDŹ).

5) Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym: Nastąpiło radosne spotkanie (WEJDŹ).

6) Niedziela Słowa Bożego: Dołóżcie starań, aby tej Księgi nad księgami nie brakowało w Waszej rodzinie (WEJDŹ).