Jeżeli chcemy iść za naszym Królem i z Nim królować
Dzisiejsza Ewangelia św[ięta] przedstawia nam Pana Jezusa w chwili, gdy oświadcza, że jest królem. Było to podczas bolesnej Jego męki. Zmęczony całonocną udręką, Zbawiciel świata stanął rankiem W[ielkiego] Piątku przed Piłatem.
Pod wpływem żydowskich oskarżeń Piłat pyta Chrystusa Pana: «Czy Ty jesteś Królem żydowskim?». Na co Chrystus odpowiada: «Królestwo moje nie jest z tego świata». A gdy Piłat po raz drugi stawia pytanie: «A więc jesteś królem?» – Jezus daje pełną spokoju i powagi odpowiedź: «Ty mówisz, że jam jest królem», co oznacza wyraźnie: tak, jestem królem. On, który skrył się wówczas, gdy, olśnieni cudem rozmnożenia chleba, Żydzi chcieli Go obwołać królem – teraz wśród cierpień, poniżenia, wzgardy, z całym przekonaniem oświadcza: Jestem królem!
Czyż ten fakt nie poucza nas wyraźnie, że Królestwo Chrystusa nie jest, jak inne, ziemskie królestwa, które lśnią przepychem, obfitują w bogactwa i siłę zbrojną. Królestwo Chrystusowe to królestwo ducha, «królestwo prawdy i życia, świętości i łaski, sprawiedliwości, miłości i pokoju». Królestwo to żyje i rozwija się na ziemi w duszach ludzkich, pośród krwawych prześladowań, wśród walk i cierpień. Rozkwitnie dopiero w niebiańskiej chwale, gdzie nie będzie więcej łez ani bólu, gdzie wiekuista światłość i szczęśliwość bez miary spotka tych, którzy Królestwo Chrystusowe nosili w swych duszach na ziemi.
«Potrzeba, aby Chrystus cierpiał i tak wszedł do chwały swojej». Takiemu prawu dobrowolnie poddał się Syn Boży. To samo prawo obowiązuje nas, Jego wyznawców i poddanych. Zresztą słowa Chrystusa usuwają wszelką wątpliwość: «Kto chce iść za Mną, niech zaprze się samego siebie, weźmie krzyż swój i naśladuje Mnie». Krzyżem, który wziąć mamy na barki swoje, są nie tylko cierpienia i nieszczęścia spadające na nas niespodzianie. Krzyżem tym są prawa i obowiązki, zlecone nam przez Opatrzność Bożą, które dobrowolnie, z ochotą i miłością pełnić mamy, jeżeli chcemy iść za naszym Królem i z Nim królować w szczęśliwej wieczności”.
Sługa Boży Bp Piotr Gołębiowski
„Siewca Prawdy” 2(1932) nr 44, s. 2
22 XI 2015 r.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz