1 X - Różaniec ze Sługą Bożym

1 października (sobota)

Tajemnice radosne

I.              Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

„Od wczesnego dzieciństwa Maryja karmiła swój umysł nauką Pisma Bożego, poznawała drogi Pańskie, wnikała w plany Bożej Mądrości, czuła się dobrze w nadprzyrodzonym świecie, poufnie obcowała z Ojcem Najlepszym i tęskniła wraz z całą ludzkością za przyjściem Zbawiciela na ziemię. W dniu Zwiastowania rozszerzają się horyzonty wiary Maryi. Słyszy od Anioła, że to Ona ma być zapowiedzianą przed wiekami Dziewicą, która pocznie i porodzi Syna, noszącego charakterystyczne imię Emmanuel – Bóg z nami. Dzięki Niej wypełni się obietnica Boża. Syn Najwyższego zstąpi z nieba na ziemię przyjmując prawdziwe i pełne człowieczeństwo” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który naśladowałeś Maryję w przyjmowaniu woli Bożej, przyczyń się za nami!

II.            Nawiedzenie świętej Elżbiety

„Widzimy Maryję w domu Zachariasza i Elżbiety. Ile czarującej prostoty i wdzięku posiada tajemnica Nawiedzenia! Najświętsza Panna śpieszy do swej krewnej, by jej służyć, by się nacieszyć własnym i jej szczęściem. Z woli Bożej staje się narzędziem wylewu przeobfitych łask, które z Serca Słowa Wcielonego, ukrytego w łonie Maryi, spływają na duszę Elżbiety i Jana, przebywającego jeszcze pod sercem swej matki. Tam po raz pierwszy Maryja wyśpiewała natchnioną pieśń Magnificat, którą następnie ponawia w tysiącach świątyń przez usta swych dzieci” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który swym życiem wyśpiewywałeś hymn uwielbienia Boga, przyczyń się za nami!

III.           Narodzenie Jezusa

„Klęcząc przy żłóbku, wyrażajmy Bożej Dziecinie wdzięczność za dzieło odkupienia świata, za światło wiary i za niewyczerpane łaski. Jakże nie kochać Bożego Dzieciątka za tyle dobrodziejstw? Wszak Ono najlepszym Przyjacielem naszym. Wszak ze szczerej ku nam miłości obrało dobrowolnie twardą, naznaczoną cierpieniami, drogę życia. Stwórca wszystkich rzeczy stał się dla nas ubogim, aby swym ogołoceniem ze wszystkiego, co ziemskie ubogacić nas w dary duchowe. Pan wiecznej chwały, któremu ze drżeniem służą aniołowie, ukrywa swój majestat pod postacią człowieczeństwa, aby przez swe poniżenie nas podnieść na wyżyny życia Bożego” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który w czasie wojny swój dom uczyniłeś „gościnnym Betlejem” dla wszystkich potrzebujących pomocy, przyczyń się za nami!

IV.          Ofiarowanie Jezusa w świątyni

„Maryja dochowuje Bogu wierności nawet pośród najcięższych doświadczeń. Cień Krzyża pada wcześnie na duszę Maryi i dotkliwie rani Jej Niepokalane Serce. Z wielkim zaufaniem i radością podaje Boże Dzieciątko świątobliwemu Symeonowi w świątyni jerozolimskiej. A natchniony przez Ducha Świętego starzec wśród uwielbień i błogosławieństw wypowiada twarde słowa przepowiedni: Oto Ten położony jest na znak, któremu sprzeciwiać się będą, a duszę Twą własną przeniknie miecz. Jak głęboko te słowa dotknęły Maryję! Jej Jezus, który przyszedł zbawiać ludzi stanie się okazją do upadku i duchowej ruiny wielu, wywoła sprzeciw, ściąganie na siebie nienawiści. Ona, jako Matka, będzie dzieliła poniżenie i boleści Zbawiciela świata” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który wiernie naśladowałeś Matkę Najświętszą, przyczyń się za nami!

V.           Odnalezienie Jezusa w świątyni

„Jak okropne były te trzy dni poszukiwań Jezusa, bez żadnej o Nim wiadomości, łatwo poznać ze słów Maryi: «Synu, … oto ojciec Twój i ja żałośni szukaliśmy Cię». Pan Jezus odczuł tę boleść, wyjaśnił, dlaczego bez wiedzy swych opiekunów został w świątyni: «W tych rzeczach. Które są Ojca mego, potrzeba, żebym był». Choć Maryja i Józef nie zrozumieli całkowicie głębokiego znaczenia słów Chrystusa Pana, poznali jednak główny ich sens, że najważniejszą rzeczą w życiu jest spełnianie woli Bożej” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który odnajdywałeś radość w wypełnianiu woli Bożej, przyczyń się za nami!

Przez wstawiennictwo Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego pomódlmy się dziś w następujących intencjach:

- Proszę o zdrowie dla Kasi oraz bliskich. Panie Jezu, pomóż nam. Ty wiesz, wskaż właściwą drogę, by nie błądzić;

- O łaskę zdrowia dla Ks. Prałata Tadeusza Lizińczyka.

- Proszę o modlitwę za synową, o szczęśliwe rozwiązanie. Ma problemy zdrowotne;

- O zdrowie i wszelkie łaski dla s. Teresy Nowotki w dniu imienin.

- O Boże dary dla Danuty Piekarz w dniu imienin. 

Panie Jezu Chryste, Najwyższy Pasterzu, Ty powołałeś Biskupa Piotra do służby kapłańskiej i wprowadziłeś go do grona następców Apostołów. Dziękujemy Ci za jego żarliwość o świętość i jedność Kościoła. Pomóż nam naśladować jego bezgraniczne zawierzenie, ofiarną służbę i synowskie oddanie Twojej Matce. Racz wynieść go na ołtarze, aby te cnoty zajaśniały dzisiejszemu Kościołowi i jego pasterzom.

Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą pokornie prosimy…

(Wiadomości o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego prosimy przesyłać na adres: Kuria Diecezji Radomskiej, ul. Malczewskiego 1, 26-600 Radom, postulator.radom@wp.pl)

Dom rodzinny opromieniony blaskiem Błotnicy

Odczuwamy wszyscy wielką siłę modlitwy różańcowej. Wraz z Maryją kontemplujemy oblicze Chrystusa. Uwielbiamy Boga za powołanie do świętości, które uczynił zaproszeniem dla każdego z nas. Miłosierny Bóg ukazuje nam tak wielu Świadków wiary, których życie jest zaproszeniem i zachętą dla nas. Św. Jan Paweł II uczył: „Każdy Kościół partykularny powinien […] dbać o oddawanie czci własnym świętym biskupom, wspominając pasterzy, którzy pozostawili wśród ludu szczególne dziedzictwo zachwytu i miłości ze względu na swe święte życie i wybitną naukę. Są oni duchowymi opiekunami i strażnikami przewodzącymi z nieba Kościołowi pielgrzymującemu w czasie” („Pastores gregis”, nr 25).

Odpowiadając na tę zachętę Świętego Papieża chcemy podczas tegorocznych nabożeństw różańcowych wpatrywać się w postać wielkiego Czciciela Matki Bożej, jakim był Sługa Boży biskup Piotr Gołębiowski.

Przyszedł na świat na początku XX wieku – 10 czerwca 1902 r. w Jedlińsku, jako owoc miłości małżonków Jana i Heleny z domu Piątek. Ich dom rodzinny znajdował się nieopodal kościoła. Rodzina była liczna – rodzice mieli bowiem dziewięcioro dzieci. Dzisiejszy Sługa Boży został ochrzczony 22 czerwca 1902 r. w jedlińskim kościele przez miejscowego proboszcza ks. Franciszka Solarskiego. Otrzymał wówczas imiona Piotr Paweł. Dodać warto, iż przez całe swe życie odczuwał silnie więzi rodzinne, a z biegiem czasu przenosił te odczucia na wspólnoty, w których przyszło mu służyć: na seminarium, parafie czy diecezję.

Oprócz rodziców ogromny wpływ na wychowanie dzieci miała siostra Heleny Gołębiowskiej – Julia. Była to osoba samotna, a przy tym bardzo religijna. Zresztą religijną atmosferą przesiąknięte było życie rodziny Gołębiowskich. Codziennie wspólnie modlono się, wspólnie też praktykowano posty, a rodzice dbali, by dzieci robiły postępy w zdobywaniu wiedzy religijnej. Ojciec lubił towarzystwo księży, stąd też nie brakowało rodzinnych kontaktów z miejscowymi duchownymi. Julia Gołębiowska często śpiewała wraz z dziećmi Godzinki do Matki Bożej. To z nią Piotr – już jako mały chłopiec – pielgrzymował do pobliskiego Sanktuarium Matki Bożej w Błotnicy. Obecność Maryi promieniowała na całą okolicę.

Piotr Gołębiowski był drobnym, bardzo żywym i wesołym dzieckiem. W 1910 r. rozpoczął naukę w szkole powszechnej w rodzinnym Jedlińsku, a po jej ukończeniu w 1913 r., przeniósł się do Radomia i kontynuował naukę w progimnazjum im. Jana Wojciechowicza. Szkoła ta później została przekształcona w gimnazjum im. Jana Kochanowskiego. Nauka w szkole nie stwarzała mu problemów. Nauczyciele zauważali jego wrodzoną pracowitość, zdolności i znakomitą pamięć. Jego szkolni koledzy wspominali zaś, że z chęcią i bezinteresownie przychodził z pomocą innym w przygotowywaniu lekcji.

Sługa Boży bp Piotr Gołębiowski mówił: „Wspomnij […] na dzieje własnej duszy. Ile Bożych łask do niej spłynęło od chwili, gdy przyjąłeś chrzest święty!”. W chwili ciszy podziękujmy Panu Bogu za nasz chrzest i za nasze rodziny.