Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym

 

Chrystusowe wezwanie do pokuty jest zawsze na czasie

„Idąc za natchnieniem Ducha Świętego, Pan Jezus przed rozpoczęciem publicznej działalności udaje się na pustynię, gdzie w zupełnym osamotnieniu przebywa 40 dni i nocy. Ten znaczny okres czasu spędza Boski nasz Mistrz na ustawicznej modlitwie i surowej pokucie, gdyż powstrzymuje się od przyjmowania wszelkiego pokarmu i napoju.

Wielka myśl przyświecała Chrystusowi Panu, gdy postanowił surowo pościć przez 40 dni. Chciał własnym przykładem wezwać ludzi wszystkich czasów do pokuty, jak ich wzywał potem słowami, gdy w naukach wołał: «Pokutę czyńcie, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebieskie… Jeśli pokutować nie będziecie, wszyscy zginiecie».

Dużo czasu upłynęło od chwili, gdy Chrystus Pan żył i nauczał na ziemi, wiele od tej pory zmieniło się w świecie, wiele przeminęło pokoleń, lecz «prawda Pańska trwa na wieki». Chrystusowe wezwanie do pokuty jest zawsze na czasie. Kościół święty to wezwanie przypomina stale, ze szczególniejszą jednak siłą zwraca się z nim do nas w czasie Wielkiego Postu. Czytając Ewangelię świętą o surowej pokucie Chrystusa Pana, woła do nas Kościół święty: «Patrzcie, dzieci, na przykład Jezusa Chrystusa, pokutującego za grzechy całej ludzkości. Podziwiajcie, uwielbiajcie ten wzniosły wzór, ale przede wszystkim naśladujcie go. Pokutujcie!». Czy obojętni będziemy na wołanie Matki naszej, dbającej o dobro swych dzieci? – Nie daj tego, Boże. Ale zabierzmy się do pokuty.

Za przykładem Psalmisty Pańskiego, Dawida, wielkiego pokutnika, niechaj dusze naszą ogarnie smutek, niechaj ją przeniknie serdeczna boleść, że obraziliśmy i to nie raz w swym życiu Pana Boga, Najlepszego naszego Ojca. A szczery żal serca niechaj się stanie źródłem czynów pokutnych, takich jak dobre odprawienie spowiedzi świętej, przyjmowanie z poddaniem się woli Bożej krzyżów, zsyłanych nam przez Opatrzność, staranne wypełnianie obowiązków swojego stanu, zachowanie – według życzeń Kościoła – postu, udzielanie jałmużny, odmawianie sobie rzeczy dozwolonych, poświęcenie więcej czasu na modlitwę.

Pokutujmy sercem, pokutujmy czynem, abyśmy nie tylko z imienia, ale z całej duszy i z postępowania byli uczniami Jezusa Chrystusa, który powiedział: «Kto chce iść za Mną, niech zaprze się samego siebie, weźmie krzyż swój i naśladuje Mnie».”

Sługa Boży Bp Piotr Gołębiowski

„Siewca Prawdy” 4(1934) nr 8, s. 2

 1 III 2020 r.

Zapraszamy, zobacz też ostatnie posty:

1) Sobotni promień słońca – nasza modlitwa do Matki Bożej (WEJDŹ).

2) Myśli na dziś (WEJDŹ).

3) Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym: Możemy skorzystać z miłosierdzia Bożego, które jak słońce, przyświeca każdemu (WEJDŹ).

4) Tydzień Modlitw o Trzeźwość Narodu: Czy wolno wyznawcom Chrystusa Pana pozostawać biernymi widzami? (WEJDŹ).