Odczytując Ewangelię ze Sługą Bożym

 

Miłość odrywała Apostołów od ziemi,

a wiązała z niebem

„Apostołów wzywa Chrystus do […] miłości, obiecując im zesłać Ducha Świętego, który jest Miłością. Obietnica spełnia się z rana 10-tego dnia po Wniebowstąpieniu Pańskim. W blasku płomiennych języków ognia zstępuje na każdego z Apostołów Duch Święty; jednocześnie w usposobieniu Apostołów następuje zmiana. Dotąd po ziemsku patrzyli na Chrystusowe Królestwo – odtąd zrozumieli, że «Królestwo Boże nie jest pokarm i picie, ale sprawiedliwość i pokój, i wesele w Duchu Świętym». Dotąd byli nieśmiali, lękliwi – od chwili przyjścia Ducha Świętego stali się nieustraszeni w głoszeniu Słowa Bożego nie tylko wobec tłumów pospólstwa, ale również wobec uczonych, nawet wobec swych wrogów i surowych sędziów. Z ludzi gwałtownych, gotowych ściągać pioruny z nieba na opornych sobie, stają się łagodnymi łowcami dusz o bezgranicznym poświęceniu. Z ludzi lękających się trudu i cierpienia stają się miłośnikami krzyża, uradowani, że dla imienia Jezusowego mogą cierpieć. Z ludzi ociężałych, którzy nie byli w stanie czuwać z Chrystusem na modlitwie stają się apostołami czynu, pełnymi energii w pracy nad rozkrzewianiem Królestwa Bożego.

Jak się to stało? Duch Święty tchnął w ich serca miłość ku Bogu i ludziom. A miłość jest jedyną, twórczą potęgą w życiu. Miłość odrywała Apostołów od ziemi, a wiązała z niebem. Miłość zrywała z ich serc twardą skorupę samolubstwa, zazdrości, niechęci, wlewała ciepło współczucia, życzliwości, przyjaźni. Miłość była im pociechą wśród cierpienia. Miłość była w nich iskrą, która nie pozwalała spocząć ani na chwilę, ale nakazywała, śladami Mistrza, niecić w duszach ludzkich ogień miłości Bożej, zapalającej ku duchowemu odnowieniu i poprawie. I dziś ludzką duszę podobne trapią choroby, jakie dolegały Apostołom przed Zesłaniem Ducha Świętego. Chorują dziś dusze na zbytnie przywiązanie do dóbr doczesnych, na samolubstwo zasklepiające ludzi w samych sobie, na lęk przed cierpieniem, na zniechęcenie do życia, na bezwład, który porównać można do śpiączki.

Lekarstwem na te niedomagania będzie jedynie «dawny, a zawsze tak świeży» dla ludzkiego serca pokarm: miłość ku Bogu i ludziom.

Pierwsze w sercu miejsce niech zajmie miłość Boga, jako Najlepszego Ojca, mieszkającego wraz z Synem i Duchem Świętym w każdej duszy, wolnej od grzechu ciężkiego. Dusza czysta może w każdej chwili znaleźć w sobie Pana Boga i z ufnością dziecka wołać do Niego: Ojcze.

Drugie miejsce wyznaczmy dla miłości ludzi, płynącej z czystego źródła miłości Bożej, ogarniającej wszystkich, a nie cofającej się przed żadną ofiarą. Taka miłość bliźniego, zależnie od potrzeb chwili, raz okaże się w szacie współczucia, kiedy indziej przybiera postać uczynności, miłosierdzia, cierpliwości, dobroci, przebaczenia lub całopalnego poświęcenia się dla braci w Chrystusie.

Do miłości Boga i ludzi w Bogu wiedzie nas Kościół święty jako do ostatecznego celu. Święci strawili całe swe życie, aby z dnia na dzień, nieraz z dużym wysiłkiem i trudem, wzrastać w miłości. Nie dziwmy się temu, wszak na miłości cały zakon Chrystusowy polega, w miłości mieszczą się wszystkie przykazania, miłość stanowi podwalinę, oraz szkołę świętości i doskonałości chrześcijańskiej.

A że najmniejszy nawet odruch miłości zawdzięczamy Duchowi Świętemu, więc wołajmy wraz z Kościołem: «Przyjdź, Stwórco, Duchu Święty, nawiedź dusze Twych wiernych…, rozlej w sercach naszych miłość»”.

Sługa Boży Biskup Piotr Gołębiowski

„Siewca Prawdy” 2(1932) nr 20, s. 2

31 V 2020 r.

Z nadesłanych podziękowań:

„Dziękuję za udaną operację oka mojej Mamy. […] Za wstawiennictwem Sługi Bożego Biskupa Piotra i nowenny ku niemu wówczas kierowanej wszystko się udało. Mama widzi”.

„Jestem osobiście pewien, że […] zadziałała łaska wyproszona przez Sługę Bożego Biskupa Piotra Gołębiowskiego. Tylko kilka razy w moim życiu czułem wewnętrzną pewność do jakichś faktów i teraz jest tak samo. W Wielką Sobotę widziałem gasnącą osobę, a potem zdarzył się cud”.

„Nasza córeczka urodziła się w 100% zdrowa!!! Lekarz, z którym rozmawiałam po porodzie powiedział, że ja chyba dostałam jakaś łaskę”.

Bogu niech będą dzięki!

Bądź na bieżąco. Polub - prosimy - stronę
Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego na Facebooku: 
www.facebook.com/pg/bppiotrgolebiowski

Powrót do strony głównej - KLIKNIJ

Zapraszamy, zobacz też ostatnie posty:

1) 1 czerwca rozpoczynamy Nowennę za przyczyną Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego przed jego urodzinami (WEJDŹ).

2) Majówka ze Sługą Bożym – 31 V (WEJDŹ).

3) Stulecie urodzin św. Jana Pawła II: Co Papież powiedział o bp. Piotrze odwiedzającym go księżom? (WEJDŹ).

4) Stulecie urodzin św. Jana Pawła II: Papieskie wspomnienie biskupa – „dobrego Pasterza” (WEJDŹ).

5) Stulecie urodzin św. Jana Pawła II: Papież błogosławiący epitafium (WEJDŹ).