19 X - Różaniec ze Sługą Bożym

19 października (środa)

Tajemnice chwalebne

I.              Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa

„Jakżeż Pan Jezus miałby nie ukazać się swej najmilszej Matce, którą ukochał ponad wszelkie stworzenie, w niebie i na ziemi? Czyż podobna przypuścić, by nie otarł Jej łez? Radości Maryi w dniu Zmartwychwstania nie da się porównać z przeżyciami innych” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, któremu po wielu Wielkich Piątkach Pan Bóg pozwolił doświadczyć radości Poranka Wielkanocnego, przyczyń się za nami!

II.            Wniebowstąpienie Chrystusa

„Maryja występuje względem Apostołów jako ich mistrzyni modlitwy. Wszak Matka Najświętsza przewodniczy podczas modlitw w Wieczerniku przed Zesłaniem Ducha Świętego, a zarazem uczy, jak należy oderwać myśli od tego wszystkiego, co rozprasza, aby bez przeszkody zjednoczyć się z Panem Bogiem. Szczęśliwi Apostołowie, że mieli tak wspaniały wzór modlitwy przed oczyma” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który obficie czerpałeś z przykładu Maryi rozmawiającej z Bogiem, przyczyń się za nami!

III.           Zesłanie Ducha Świętego

„Bądźmy przekonani, że oddawanie szczególnej czci Maryi – to święty obowiązek, to paląca potrzeba serca i życia katolickiego. Zapaleni ogniem Ducha Świętego, nową miłością darzmy Maryję! Kochajmy Ją nie tylko uczuciem i słowem, ale również uczynkiem i prawdą. Pod Jej przewodnictwem wypełniajmy każdy nakaz Boży, choćby wydawał się trudny i przykry. Maryja nie zawiedzie. Pomoc Boża nas wesprze” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który kochałeś Maryję uczynkiem i prawdą, przyczyń się za nami!

IV.          Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

„Najwyższy Pan nie zawiódł oczekiwania Maryi. Niepokalana, Wniebowzięta nasza Pani i Królowa, zasiadając na gwiaździstym tronie po prawicy Syna swego, jaśnieje chwałą duszy i ciała w nagrodę za wytrwanie w zjednoczeniu z Panem Bogiem przez miłość, podsycaną żarem codziennej modlitwy” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który tak wiele razy doświadczałeś mocy Boga przemieniającego nawet największe trudności w radość, przyczyń się za nami!

V.           Ukoronowanie Maryi na Królową nieba i ziemi

„Obok Chrystusa-Króla występuje Maryja-Królowa. Ona do Niego wiedzie rzesze dusz czystych, oddanych. O Jej wstawiennictwo powinny modlić się dusze, które chcą należeć do Chrystusa Pana i mieć udział w Jego wiekuistej radości” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który bezgranicznie zawierzyłeś Maryi w wędrówce przez życie, przyczyń się za nami!

Przez wstawiennictwo Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego pomódlmy się dziś w następujących intencjach:

- O łaskę zdrowia dla Ks. Prałata Tadeusza Lizińczyka;

- Jezu, ufam Tobie i proszę pomóż. Ty wiesz. Proszę o modlitwę za dusze w czyśćcu cierpiące;

- Proszę o zdrowie dla Kasi i bliskich;

- Panie Jezu, proszę, popraw relacje w domu, by wróciła miłość i poszanowanie;

- Matko Ukochana, weź pod swą opiekę moją rodzinę i bliskich, i prowadź do swojego Syna;

- O łaskę życia wiecznego dla Ks. Prałata Stanisława Makarewicza – Postulatora Diecezjalnego procesu beatyfikacyjnego Sługi Bożego Bp Piotra Gołębiowskiego.

Panie Jezu Chryste, Najwyższy Pasterzu, Ty powołałeś Biskupa Piotra do służby kapłańskiej i wprowadziłeś go do grona następców Apostołów. Dziękujemy Ci za jego żarliwość o świętość i jedność Kościoła. Pomóż nam naśladować jego bezgraniczne zawierzenie, ofiarną służbę i synowskie oddanie Twojej Matce. Racz wynieść go na ołtarze, aby te cnoty zajaśniały dzisiejszemu Kościołowi i jego pasterzom.

Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą pokornie prosimy…

(Wiadomości o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego prosimy przesyłać na adres: Kuria Diecezji Radomskiej, ul. Malczewskiego 1, 26-600 Radom, postulator.radom@wp.pl)

Łaską była współpraca z nim

Ks. Piotr Gołębiowski, jako proboszcz w Koprzywnicy, dbał o podniesienie poziomu wiedzy religijnej swych parafian. Stąd też gorąco ich namawiał do czytania prasy i książek religijnych. Odpowiadając na te zachęty, parafianie prenumerowali „Rycerza Niepokalanej”, „Gościa Niedzielnego” i „Kółko Różańcowe”. Wychodząc zaś naprzeciw oczekiwaniom i potrzebom parafian ks. Piotr Gołębiowski zorganizował na plebanii bibliotekę parafialną. W parafii koprzywnickiej żywe były różne formy pobożności maryjnej, a wśród nich pielgrzymki: do Sulisławic i na Jasną Górę.

Proboszcz koprzywnicki lubił głosić kazania i czynił to często. Podejmował się też prowadzenia rekolekcji wielkopostnych. Wygłaszane nauki były bogate w treść. Podobnie, jak w poprzednich placówkach, umiłowanym miejscem jego posługi był konfesjonał. Rankiem, zanim wierni przyszli do świątyni, on już czekał na nich w konfesjonale. Dodatkowo katechizował dzieci. W tym celu udawał się do najdalszej miejscowości parafii – do wsi Postronna.

Do obowiązków proboszcza należała również troska o sprawy materialne parafii. Trzeba jednak zaznaczyć, że ks. Piotrowi Gołębiowskiemu bliższe były sprawy duchowe niż materialne, choć tych drugich także przecież nie zaniedbywał. Wspomnieć należy o bardzo trudnej sprawie, której przyszło mu stawić czoło, a mianowicie o uporządkowaniu własności parafialnych. Zadanie to było i trudne i delikatne. Zdarzały się bowiem przypadki, że ktoś korzystał z ziemi parafialnej, a po latach uważał, że „przez zasiedzenie” stała się ona jego własnością. Zadanie uregulowania tych kwestii umiejętnie wypełnił ks. Piotr Gołębiowski. Nie trzeba nikogo przekonywać, że do tej sprawy potrzeba było wiele taktu, roztropności i mądrości.

Szczególnie szanowano ks. Piotra Gołębiowskiego za jego życie duchowe, które promieniowało na innych, jak też za pełne miłości i ujmujące podejście do każdego człowieka. Stwarzał wokół siebie atmosferę ciepła, serdeczności i życzliwości. Nie utrzymywał stosunków towarzyskich z parafianami, niemniej drzwi plebanii były otwarte dla wszystkich. Biednych wspierał żywnością i odzieżą. Podkreślano, że nie odczuwało się w jego obecności jakiegoś skrępowania. Sam pierwszy się kłaniał, nawiązywał rozmowę, a jednocześnie potrafił panować nad sobą, nie widziano go więc zdenerwowanego. Z kolei w gronie najbliższych współpracowników czy domowników potrafił stworzyć rodzinną atmosferę. Te wszystkie cechy proboszcza doskonale widzieli parafianie. Rozumieli, że jest to człowiek wyjątkowy. Tamtejszy organista mówił, że w swoim długim życiu nie spotkał nigdy drugiego księdza, który cieszyłby się tak bardzo ludzką sympatią. Uważał też za wielką łaskę, iż mógł współpracować z ks. Piotrem Gołębiowskim.

W „koprzywnickim okresie” życia ks. Piotra Gołębiowskiego pasterz diecezji sandomierskiej, bp Jan Kanty Lorek, powierzał mu nowe zadania i godności. Symptomatyczne było to stopniowe „związywanie się” ks. Piotra Gołębiowskiego na nowo ze stolicą diecezji.

W ciszy powtórzmy w sercach słowa maryjnej modlitwy Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego: „Twój Różaniec święty niech stanie się dla nas szkołą miłosierdzia chrześcijańskiego i niezawodną drogą do zbawienia duszy”.