6 X - Różaniec ze Sługą Bożym

6 października (czwartek)

Tajemnice światła

I.              Chrzest Jezusa w Jordanie

„Pierwsze w sercu miejsce niech zajmie miłość Boga, jako Najlepszego Ojca, mieszkającego wraz z Synem i Duchem Świętym w każdej duszy, wolnej od grzechu ciężkiego. Dusza czysta może w każdej chwili znaleźć w sobie Pana Boga i z ufnością dziecka wołać do Niego: Ojcze” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który z gorliwością i z miłością pasterską troszczyłeś się o czystość dusz ludzkich, przyczyń się za nami!

II.            Objawienie się Jezusa w Kanie Galilejskiej

„Na weselu w Kanie Chrystus Pan ujawnia po raz pierwszy moc czynienia cudów. Przemienia On wodę w wino tak wyborne, że gospodarz wesela, nie wiedząc o cudownej przemianie, wymówkę czyni panu młodemu, iż je podać kazał dopiero pod koniec uczty. Słudzy byli świadkami cudu i oni go rozgłosili. Boska moc Chrystusa okryła Go chwałą i wielu z obecnych skłoniła do uwierzenia w Jego posłannictwo od Boga” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który byłeś świadkiem przemieniającego działania łaski Bożej, przyczyń się za nami!

III.           Głoszenie Królestwa i wzywanie do nawrócenia

„Siewcą Słowa Bożego jest Jezus Chrystus. Spełniał On posłannictwo Siewcy w ciągu trzech lat publicznego nauczania, gdy zasilał dusze ludzkie zdrowym ziarnem Bożej nauki, prowadzącej do życia wiecznego. To samo posłannictwo spełnia Chrystus dalej, posługując się ludźmi, jako narzędziami swymi” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który z zapałem głosiłeś Ewangelię i prawdę o miłosiernej miłości Boga, przyczyń się za nami!

IV.          Przemienienie Pańskie na górze Tabor

„Pan Jezus często wpajał Apostołom przekonanie, że cierpienia, znoszone na ziemi z wiarą i poddaniem się woli Bożej, nagrodzone będą w Królestwie niebieskim wiekuistą chwałą. Aby wiarę Apostołów w tę prawdę wesprzeć. Zbawiciel świata postanowił już na ziemi ukazać, przynajmniej na chwilę, promień niebieskiej chwały. Stało się to w czasie przemienienia” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, przez którego życie i posługę Pan Bóg przemieniał ludzkie serca, przyczyń się za nami!

V.           Ustanowienie Eucharystii

„Do najpiękniejszych chwil w dziejach świata należy zaliczyć dzień, w którym odprawiła się pierwsza Msza święta na ziemi. Stało się to w Wielki Czwartek, w przeddzień śmierci Chrystusa Pana w Wieczerniku. Pod koniec Ostatniej Wieczerzy z Apostołami Boski Mistrz wziął w swoje święte i czcigodne ręce chleb, wzniósł oczy do nieba, dziękował Ojcu Niebieskiemu za dobrodziejstwa zesłane ludzkości, a błogosławiąc ten chleb mówił: «Bierzcie i jedzcie: to jest Ciało moje». Słowo Jezusa posiada w sobie siłę, która wszystko może. Woli Chrystusa Pana nic nie zdoła się oprzeć” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, którego ostatnie chwile ziemskiego życia Bóg złączył z Eucharystyczną Ofiarą, przyczyń się za nami!

Przez wstawiennictwo Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego pomódlmy się dziś w następujących intencjach:

- W intencji Księdza Proboszcza Artura Lacha – w dniu imienin;

- O łaskę zdrowia dla Ks. Prałata Tadeusza Lizińczyka;

- Proszę o łaskę pomocy dla mojej żony w pracy. Adam;

- O łaskę zdrowia dla Ks. Kanonika Antoniego;

- Proszę o modlitwę za pana Pawła, chorego na glejaka. O zdrowie;

- O łaskę spowiedzi dla Taty i o dobre przygotowanie do małżeństwa dla Marysi i Pawła.

Panie Jezu Chryste, Najwyższy Pasterzu, Ty powołałeś Biskupa Piotra do służby kapłańskiej i wprowadziłeś go do grona następców Apostołów. Dziękujemy Ci za jego żarliwość o świętość i jedność Kościoła. Pomóż nam naśladować jego bezgraniczne zawierzenie, ofiarną służbę i synowskie oddanie Twojej Matce. Racz wynieść go na ołtarze, aby te cnoty zajaśniały dzisiejszemu Kościołowi i jego pasterzom.

Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą pokornie prosimy…

(Wiadomości o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego prosimy przesyłać na adres: Kuria Diecezji Radomskiej, ul. Malczewskiego 1, 26-600 Radom, postulator.radom@wp.pl)

Ponownie w seminarium duchownym

Przez rok ks. Piotr Gołębiowski pracował jako wikariusz przy sandomierskiej katedrze. W 1929 r. musiał jednak pożegnać się z tamtejszym wikariatem i objąć nowe obowiązki. Biskup sandomierski mianował go profesorem w Wyższym Seminarium Duchownym w Sandomierzu. Tak więc po dziesięciu latach od rozpoczęcia swoich seminaryjnych studiów ks. Piotr Gołębiowski powrócił do znanego sobie dobrze sandomierskiego seminarium. Liczył wtedy zaledwie 27 lat. Zgodnie z wolą biskupa podjął wykłady z teologii i apologetyki. Poza tym był opiekunem duchowym alumnów Niższego Seminarium Duchownego.

Ks. Piotr Gołębiowski przychodził punktualnie na wykłady – wraz z dźwiękiem dzwonka. Podobnie punktualnie kończył zajęcia. Wspominano, że promieniował pokorą, mądrością i dobrocią, a w jego postawie nie można było dostrzec wyższości, z jaką traktowałby alumnów. Wchodził na aulę wykładową z uśmiechem i serdecznością na twarzy. Całą swoją postawą świadczył o prawdach głoszonych z profesorskiej katedry. Chętnie, z cierpliwością i z życzliwością udzielał rzetelnych odpowiedzi alumnom na wszelkie ich wątpliwości: czy to naukowe, czy duchowe. Często zdarzało się, że po zakończonym wykładzie alumni na korytarzu prosili go o dalsze wyjaśnienia czy rozwiązanie trudnych zagadnień. Nie umknęło kleryckiej uwadze, że ks. Piotr Gołębiowski przed wykładem i po jego zakończeniu wstępował do kaplicy. Tam modlił się na różańcu lub z brewiarza. Dostrzegali to i rozumieli, że prawdy głoszone na sali wykładowej były wcześniej przez niego dogłębnie przemodlone. W czasie jego wykładów na temat Eucharystii można było z łatwością odczuć, iż profesor autentycznie żył Eucharystią. Przykładem i słowem zachęcał swych studentów do modlitwy, jak też do kultu maryjnego. Otaczając zaś miłością papieża i Stolicę Apostolską, z szacunkiem i posłuszeństwem przyjmował dokumenty Kościoła. Bazował na nich przygotowując wykłady i odpowiadając na pytania i wątpliwości.

Przekazywał solidną i zdrową wiedzę, nie chwytał się jakichś nowinek, ale zawsze uczył zgodnie ze wskazaniami Kościoła. Treści wykładowe wzbogacał przykładami wziętymi z życia, by głoszona wiedza miała dla słuchaczy – przyszłych duszpasterzy – podłoże duszpasterskie i praktyczne. Dodatkowo pod koniec każdej części zagadnień podawał praktyczne rady, w jaki sposób uczyć dzieci i młodzież.

W tamtych czasach brakowało jeszcze podręczników do teologii w języku polskim. Alumni zaś nie zawsze nadążali z notowaniem wykładów ks. Piotra Gołębiowskiego. Z kolei on sam, przeglądając ich notatki, dostrzegał braki i błędy. Na prośbę alumnów rozpoczął ręczne pisanie treści wykładów, co musiało zajmować mu bardzo wiele czasu. Teksty te następnie były przepisywane przez alumnów na maszynie, a potem powielane. Stanowiły solidnie opracowany skrypt czy wprost podręcznik teologii moralnej. Skrypty te docierały do wielu seminariów w Polsce, jak też na Katolicki Uniwersytet Lubelski. Cieszyły się tam zainteresowaniem i popularnością.

Sługa Boży bp Piotr Gołębiowski podpowiada nam dzisiaj: „Każdy katolik, który bierze do ręki Różaniec i odmawia go w duchu wiary, pomnaża potęgę duchową Kościoła i przyobleka się «mocą z wysokości»”. W chwili ciszy prośmy o łaski potrzebne każdemu z nas.