8 X - Różaniec ze Sługą Bożym

Fot. s. A. Nowak

8 października (sobota)

Tajemnice radosne

I.              Zwiastowanie Najświętszej Maryi Pannie

„Maryję Pan Bóg wybrał do wielkiego, jedynego w dziejach ludzkości zadania, aby w swym dziewiczym łonie poczęła, a następnie na świat wydała Jednorodzonego Syna Bożego, Zbawiciela wszystkich ludzi. Święta Boża Rodzicielka – to godność, która przewyższa wszelkie ludzkie rozumienie, siły i zasługi. To wyłączny dar Boży, to przejaw hojnej miłości Ojca Niebieskiego względem Maryi. Do nikogo z ludzi nie odnoszą się z taką siłą, jak do Maryi słowa: «Znalazłaś łaskę u Boga»” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który uczysz nas przyjmowania z otwartym sercem Bożych łask, przyczyń się za nami!

II.            Nawiedzenie świętej Elżbiety

„Patrzmy na Maryję w chwili, gdy w natchnionym hymnie Magnificat wypowiada uczucia uwielbienia i wdzięczności względem Pana Boga. Jak głęboko czuje się od Niego zależna: «Iż wejrzał na niskość Służebnicy swojej» (Łk 1,48). Wobec nieskończonego majestatu Bożego Maryja uważa się za niską, maleńką służebnicę. To czym jest, co posiada, przypisuje łaskawemu spojrzeniu na Nią Ojca Niebieskiego” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który z pokorą przyjmowałeś Bożą wolę, przyczyń się za nami!

III.           Narodzenie Jezusa

„Maryja została Bogarodzicą, Matką Boga-Człowieka. Jak każda matka swe dziecię, podobnie Najświętsza Maryja Panna nosiła Syna Bożego w swym łonie, na świat Go wydała, karmiła mlekiem swych piersi, pielęgnowała Go, broniła przed niebezpieczeństwem, otaczała troską w życiu codziennym. Ona jedna spośród milionów ludzi ma pełne prawo mówić do Jezusa: – Synu mój!” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który wzrastałeś w atmosferze pobożności maryjnej domu rodzinnego i pobliskiego sanktuarium w Błotnicy, przyczyń się za nami!

IV.          Ofiarowanie Jezusa w świątyni

„Maryja Najświętsza spełniając prawo, ofiaruje Syna swego w świątyni jerozolimskiej, a oto staje przed Nią starzec Symeon i przepowiada, że Jezus ukochany będzie przedmiotem zniewag i prześladowania ze strony ludzi i że «duszę Jej własną przeniknie miecz». Najświętsza Panna wiedziała, że Syn Jej ma ofiarować swe życie za zbawienie świata, ale w owej chwili Pan Bóg jakby uchylił przed Nią zasłony przyszłości i ujrzała w całej grozie i we wszystkich szczegółach okropną śmierć na krzyżu Syna swego. Wtedy Jej serce najczulsze przeniknął miecz boleści, która przez całe życie nie zmniejszać, ale powiększać się miała” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który swym cierpieniem towarzyszyłeś Matce Bożej w Jej cierpieniach, przyczyń się za nami!

V.           Odnalezienie Jezusa w świątyni

„Matka Najświętsza tego gorąco pragnie: ukazać nam Jezusa, doprowadzić do Niego, gdy zakończymy doczesne życie. Dostosujmy się do życzeń Maryi. Z utęsknieniem szukajmy Jezusa Chrystusa. Naśladujmy w życiu Jego cnoty. Pragnijmy Go posiadać na wieki” (Sł. B. bp P. Gołębiowski).

Biskupie Piotrze, który zawsze starałeś się spełniać wszystkie oczekiwania i życzenia Matki Bożej, przyczyń się za nami!

Przez wstawiennictwo Sługi Bożego Bp. Piotra Gołębiowskiego pomódlmy się dziś w następujących intencjach:

- O łaskę zdrowia dla Ks. Prałata Marcelego Prawicy;

- O łaskę zdrowia dla Ks. Prałata Tadeusza Lizińczyka;

- Królowo Różańca Świętego dziękuję za otrzymane łaski i proszę o łaskę nawrócenia mojej Matki, Ojca i Syna.

- Matko Różańcowa weź pod opiekę moją rodzinę. Ty wiesz, i wskaż właściwą drogę. Bóg zapłać

- Matko Różańcowa, pomóż nam. Ty wiesz. Niech się stanie Twoja wola

- Najlepsza Matko, uproś u swego Syna łaskę przebywania w królestwie niebieskim dla mojej Mamy oraz jej Siostry – byłych Członkiń Kół Żywego Różańca.

Panie Jezu Chryste, Najwyższy Pasterzu, Ty powołałeś Biskupa Piotra do służby kapłańskiej i wprowadziłeś go do grona następców Apostołów. Dziękujemy Ci za jego żarliwość o świętość i jedność Kościoła. Pomóż nam naśladować jego bezgraniczne zawierzenie, ofiarną służbę i synowskie oddanie Twojej Matce. Racz wynieść go na ołtarze, aby te cnoty zajaśniały dzisiejszemu Kościołowi i jego pasterzom.

Udziel nam, za jego przyczyną, zgodnie z Twoją wolą, tej łaski, o którą pokornie prosimy…

(Wiadomości o łaskach otrzymanych za wstawiennictwem Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego prosimy przesyłać na adres: Kuria Diecezji Radomskiej, ul. Malczewskiego 1, 26-600 Radom, postulator.radom@wp.pl)

Ojciec duchowny

Pierwszym miejscem posługi ks. Piotra Gołębiowskiego jako ojca duchownego była kaplica. Chciał tam być jak najczęściej z alumnami. Stąd też nie korzystał z żadnych zastępstw. Codziennie celebrował dla alumnów Msze święte i przewodniczył nabożeństwom. Do dzisiaj w seminarium sandomierskim i radomskim odbywa się triduum przed Niepokalanym Poczęciem NMP, które wprowadził w harmonogram roku seminaryjnego właśnie ks. Piotr Gołębiowski.

Ojcu duchownemu zależało bardzo na nauczeniu i przyzwyczajeniu alumnów do praktykowania medytacji. Codziennie, na zakończenie modlitw wieczornych, podawał alumnom wskazówki do medytacji na następny dzień. Każdego wieczoru w programie seminaryjnego dnia było czytanie duchowe. Ks. Piotr Gołębiowski wskazywał wówczas na sprawy najważniejsze. Książki do lektury duchowej alumni wypożyczali z biblioteki ascetycznej, która mieściła się w mieszkaniu ojca duchownego. Dbał on o tę bibliotekę, starając się, by docierały do niej nowości. Kiedy przyjmował alumna, który chciał wypożyczyć nową książkę, wykorzystywał tę okazję do swobodnej rozmowy. Alumni chętnie i z zaufaniem dzielili się z nim swoimi kłopotami czy trudnościami w życiu seminaryjnym. Wiedzieli, że zawsze mogą na niego liczyć. O zaufaniu i autorytecie, jakim się cieszył, świadczy też fakt, że przychodzili do niego na przykład z prośbą o pomoc w przygotowaniu referatów. Żartowali między sobą, podkreślając tym samym dobroć swego ojca duchownego, że św. Piotr na pewno wpuści go do nieba, „nawet w tych dużych i niezbyt zgrabnych butach”.

Ponadto głosił alumnom konferencje, dni skupienia czy rekolekcje. Konferencje tygodniowe głoszone przez ks. Piotra Gołębiowskiego cechowały się mocną podbudową teologiczną, ale odwoływały się też do aktualnych wydarzeń. Widoczne było także ich nachylenie ku kapłańskiej ascezie. Szczególny rodzaj nauczania stanowiły konferencje przed poszczególnymi święceniami. Zwłaszcza przed święceniami wyższymi żądał wręcz wolności wyboru decyzji zgodnej z wolą Bożą. Zdarzało się, że przemawiał wtedy ostro i dramatycznie. Teksty przemówień ks. Piotra Gołębiowskiego były solidnie przygotowane. Mówił spokojnie, czasem może monotonnie, ale z przejęciem i namaszczeniem. Nie było w tych wystąpieniach specjalnej modulacji czy gestykulacji. Rzadko też używał przykładów, wolał korzystać z argumentów biblijnych i dogmatycznych. Nie brakowało jednak także praktycznych postanowień. Dla mniej więcej trzeciej części alumnów ojciec duchowny był też spowiednikiem.

Najlepszą nauką dla alumnów był przykład modlącego się z nimi i samotnie ojca duchownego. Swoim przykładem i, w pewnym sensie, „profetyzmem”, przemawiał do alumnów i oddziaływał na nich. Był dla nich naprawdę ojcem. Stąd też wiele ich problemów brał na siebie.

W ciszy odpowiedzmy na pytanie Sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego: „Czy łączymy modlitwę z czynami miłości bliźniego w dwa nierozerwalne, ze sobą spojone ogniwa?”.